اثر کود شیمیایی نیتروژنه و کود زیستی نیتروکسین بر عملکرد و درصد پروتئین دانه لوبیا چشم بلبلی (Vigna unguiculata L.)

به­منظور بررسی امکان کاهش مصرف کود شیمیایی نیتروژنه با استفاده از کود زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد لوبیا چشم بلبلی، در سال 1391 در منطقه دره­شهر انجام شد. آزمایش به­صورت فاکتوریل، در قالب طرح پایه بلوک­های کامل تصادفی، با 3 تکرار اجرا گردید. فاکتور اول شامل کود نیتروژنه؛ از منبع اوره در 3 سطح شامل صفر، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار و فاکتور دوم شامل کود زیستی نیتروکسین؛ در 3 سطح عدم کاربرد، تلقیح به میزان 1 لیتر به ازای 60 کیلوگرم بذر و محلول­پاشی به میزان 3 لیتر به ازای یک هکتار بودند. نتایج این پژوهش نشان داد که پروتئین دانه با تلقیح بذر با کود زیستی نیتروکسین به میزان 96/24 درصد به­دست آمد که نسبت به تیمار عدم کاربرد 1% افزایش داشت. همچنین، مقدار پروتئین به­دست آمده در حالت محلول­پاشی نیز بیشتر از تیمار عدم کاربرد و اختلاف بین آنها نیز معنی­دار بود. در مورد اثر متقابل کود اوره و کود زیستی نیز بیشترین و کمترین عملکرد دانه به­ترتیب در تیمار تلقیح بذر با کود نیتروکسین + مصرف 50 کیلوگرم کود اوره و عدم کاربرد کود زیستی +عدم مصرف کود اوره به مقدار 2046 و 1336 کیلوگرم در هکتار به­دست آمد. در تمامی سطوح مصرف نیتروژن بیشترین و کمترین عملکرد دانه در حالت عدم تلقیح و عدم کاربرد به­دست آمد. به­طورکلی، نتایج نشان داد با کاربرد کود زیستی می­توان بخشی از عناصر غذایی مورد نیاز گیاه لوبیا را تأمین کرد. همچنین، اگر کود زیستی نیتروکسین همراه با مقادیر پایین­تر کود اوره مصرف شود، می تواند در بهبود و افزایش عملکرد نقش مؤثری داشته باشد.